قرآن و مسأله امنیت ملى

 مفهوم سیاسى »امنیّت ملى« از منظر قرآن مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. مفاهیم گوناگون و پرشمار امنیّت ملى نشانگر ابهام این اصطلاح سیاسى است. نظر داشت مجموعه این مفاهیم، از شکل‌گیرى دو گفتمان مثبت و منفى حکایت دارد. در گفتمان امنیت منفى، امنیت به نبود تهدید تعریف مى‌شود؛ و در گفتمان امنیت مثبت، امنیت، وجود شرایط مطلوب براى تحقق اهداف خواهد بود. امنیت ملى در کشورهاى توسعه یافته با دیگر انواع امنیت در نیامیخته است، اما در جهان سوم شاهد درهم تنیدگى انواع امنیت هستیم. این درهم تنیدگى بیشتر معلول بحران مشروعیّت، فقدان اراده ملى، تنوع قومى و آشفتگى اقتصادى است. بنابراین در بحث امنیت ملى در قرآن، باید امنیت داخلى نیز مورد بحث و بررسى قرار گیرد. از نگاه قرآن، زندگى اجتماعى یک نیاز اساسى است، و حکومت، عهده‌دار برقرارى امنیت. در برقرارى امنیّت نیز نخست باید تهدیدها شناسایى شود، تا بتوان در جهت زدودن تهدیدات گام برداشت. آسیب‌ها یا فردى است یا گروهى. براى مبارزه با آسیب‌هایى که فرد به وجود مى‌آورد، قرآن، دو راهکار عرضه مى‌کند: پیشگیرى و درمان. و در راستاى زدودن تهدیدات گروهى پذیرش نقش مردم و مهربانى با آنها از حکومت خواسته مى‌شود، و از مردم، نیز بى‌اعتنایى به قومیّت‌گرایى، نژاد پرستى، هوا و هوس و زیاده‌خواهى خواسته مى‌شود. در این نوشتار، پس از بحث امنیت داخلى، امنیت ملى تعریف شده، انواع تهدیدات، به جانى، اجتماعى، دینى و فکرى تقسیم مى‌شود. و در پایان، ابعاد امنیّت ملى همچون امنیت دینى، نظامى و اقتصادى از دیدگاه قرآن مورد بررسى قرار مى‌گیرد.